Even een stapje terug in de tijd. Berichten van mensen die delen een sprong in het diepe te maken door hun baan op te geven en te gaan doen wat ze blij maakt, doet mij denken aan mijn sprong in het diepe. Deze foto is in 2018 gemaakt nadat ik mijn zoektocht over wie ik ben wat ik doe als ik het leven vrij door mij heen laat stromen had beëindigd. Op dat moment besefte ik dat ik net als deze roos verwelkt zou zijn als ik het niet had gedaan. Laat je sprong in het diepe een sprong van vertrouwen zijn.
In 2014 nam ik het besluit om in plaats van mijn menselijke ervaringen, mijn oorsprong, spirit, licht op de eerste plaats te zetten. In essentie zijn we energie, bewustzijn en dat bestaat uit licht en geeft een gevoel van liefde. Dat is wie ik ben, daar sta en ga ik voor en sta daar mensen in bij.
Vanaf dat besluit is mijn leven gaan te kantelen en heeft ertoe geleid dat ik in 2016 in het diepe ben gesprongen.
Tijdens het onkruid wieden hoorde ik ineens heel duidelijk de Vraag: “wat is jouw onkruid?”. Op dat moment was ik bij de paardjes en ben bij hen op die vraag gaan mediteren. Heel snel wist ik het antwoord. Mijn onkruid was het leven wat ik leefde. Ik was heel goed in opruimen, spullen en energetisch. Het meeste dat wat anderen achter lieten, op dat moment van mijn man. In plaats van mijn eigen leven te leven leefde ik het leven zoals hij graag wilde dat ik leefde. Natuurlijk deed ik ook wat mij plezier gaf, maar daar kwam altijd commentaar op. Mijn energetische deel, spirit, mocht er niet zijn. Daarnaast wist ik niet wie of wat ik zou zijn of doen als ik vrij was de stroom van het leven te volgen. Wel wist ik dat er altijd een soort blokkade in mij was die mij weerhield het leven echt te leven en mij uit te spreken. Dat was een gevoel in mijn hoofd, alsof er een luikje dicht zat.
Nu mijn onkruid duidelijk was, wist ik wat te doen. Ik moest gaan, alles achter mij laten en de sprong in het diepe wagen. Het gevoel was zo sterk dat het bijna geen keuze was. Ik besefte dat als ik erover na zou denken het moment voorbij zou gaan. Ik belde mijn vriendin en vertelde haar dat als mijn man thuis kwam ik hem zou vertellen dat ik weg zou gaan. Dat dat de enige manier zou zijn om te ontdekken wie ik ben en wat ik hier op aarde kom doen. Ze stelde gelijk haar huis voor me open.
Het was heel confronterend om het aan mijn man te vertellen en tegelijkertijd voelde ik me krachtiger dan ooit. Dezelfde avond ben ik gegaan, ik heb wat kleding en toiletspullen gepakt en ben naar mijn vriendin gereden. Zij had op zolder een sfeervol kamertje voor mij gecreëerd waar ik altijd terecht zou kunnen. Heel ontroerend.
Vanaf dat moment is het leven vóór mij gaan werken, vol synchroniciteit. Zelfs op dit moment. Ik kijk opzij en zie deze kaart naast me op de grond liggen terwijl niet wist of ik deze nog had, laat staan waar die zou liggen .Afijn, binnen de kortste keren had ik een bakje met sleutels van plekken waar ik terecht kon. Mensen die ik nog maar net of niet zo goed kende vertrouwden mij hun huis of zelfs boot toe. Alles verscheen op mijn pad wat ik nodig had nog voor ik erom had gevraagd. Er ging een nieuwe wereld voor mij open. Het leven ontvouwde zich onderweg. Op enig moment had ik een praktijkruimte (waar ik ook kon slapen) bij de paardjes. Verscheen er hulp om deze op te knappen. Deels van mijn tijd was ik op een plek waar meerdere mensen woonden en was ik in een community. Mijn zijn werd gewaardeerd. Alles waar ik van had gedroomd was uitgekomen op een manier die ik niet had kunnen bedenken en helemaal passend bij mij, ik ben een nomade. Geen seconde heb ik spijt gehad. Het was niet altijd rozengeur en maneschijn, Nog steeds herinner ik me dat ik in mijn auto reed en besefte dat ik maatschappelijk gezien mislukt was. Nauwelijks inkomen, geen dak boven mijn hoofd. Dat was even een zwart gat waar ik in terecht kwam. Al snel kon ik ervaren hoe ontzettend rijk ik ben met dit leven en hoe vrij ik me voel. Na een half jaar was duidelijk dat onze relatie geen kans van slagen meer had. Ik was niet meer die vrouw die hij dacht dat ik was, deze vrouw wilde hij graag terug maar mezelf aanpassen ging niet meer. Toen heb ik een camperbusje gekocht zodat ik een eigen plek zou hebben. Dat bracht weer hele andere ervaringen met zich mee omdat ik nooit eerder had gekampeerd. De ervaringen die ik daarmee heb opgedaan blijken nu goed van pas te komen. Wordt vervolgd.